شما پشت نتیجه پنهان می شوید چون فوتبال را نمی شناسید/ سبک فوتبال شجاع همین است که هست!

ابراهیم قاسمپور پیشکسوت فوتبال ایران درباره اتفاقاتی که در بازی تیم های ملی ایران و کره شمالی رخ داد، به نکته های جالبی اشاره کرد که بخش هایی از آن را در زیر می خوانید:

• کره شمالی اصلا تیم نبود و در ته جدول قرار دارد. ما در نیمه اول هم که خوب بازی کردیم‌ چون حریف وا داده بود و ول بود! بعد از ۱۰ نفره شدن ما یک مقدار جسارت بیشتری پیدا کردند و بازی بهتری را انجام دادند و ما شانس آوردیم که نباختیم.
• ما باید پنج تا دیگر هم می‌خوردیم! چون در خط دفاعی اشتباهات فاحشی داشتیم جای تعجب داشت که با این همه لژیونر این طور بازی کردیم. خب قبلا هم مقابل تیمی در همین گروه ۱۰ نفره بازی کردیم اما نمی‌دانم‌ چرا مقابل کره شمالی بعد از ۱۰ نفره شدن اینطور کار کردیم. حالا برمی‌گردد به شرایط روحی یا توان فیزیکی یا تاکتیک اشتباه لحاظ شده که البته نظر من است و شاید به قبای آقایان بر بخورد! ما شانس آوردیم که نباختیم!
• شجاع خلیل زاده نوع و سبک بازی‌اش طوری است که هرآن ممکن است خطا بدهد. درست است که مدافع باید جنگنده باشد و بازی درگیرانه‌ای را انجام بدهد اما بعضی از بازیکنان هستند که در شرایطی مثل شجاع بی‌محابا خطا می‌کنند. بازیکن باتجربه کمتر این طور اشتباه می‌کند اما در تیم ملی بازیکنان ‌باتجربه ما به کرات این اشتباه را کرده‌اند و باز هم می‌کنند.
• کره شمالی در گروه آخر است اما تعجب کردم که چرا مقابل چنین تیمی از بازیکنان جوان‌تری استفاده نشد؟ ما با هر تیمی که شرایط روحی خوبی داشت کره شمالی را می‌بردیم حتی تیم‌های باشگاهی ما! برای من جای سوال است که چرا از بازیکنان جوان‌تر نباید استفاده می‌کردیم تا هم تجربه بیشتری کسب کنند و هم اعتماد به نفس‌شان بالا برود؟ این جای سوال دارد و خیلی‌ها هم می‌پرسند. ما با بازیکنان باتجربه و لژیونرهای‌مان متاسفانه این‌طور بد بازی می‌کنیم و شانس هم می‌آوریم که نمی‌بازیم! آنهایی که فوتبال را نمی‌شناسند پشت نتیجه پنهان می‌شوند اما برای کسانی که فوتبال را می‌فهمند، نه این طور نیست.

• ما در یک گروه متوسط رو به ضعیف هستیم . قطر در مقابل ازبکستان در نیمه اول بازی خوبی ارائه داد و ازبکستان در نیمه دوم حتی می‌توانست برنده باشد که گل دقیقه آخر باعث پیروزی قطر شد یا امارات که با آن تیم ۱۵-۱۰ سال پیش خود فرق کرده است و قرقیزستان هم‌ که اصلا چیزی برای گفتن ندارد. نباید باد در غبغب انداخت چون از این گروه صعود کردیم. ما با تیم باشگاهی هم می‌رفتیم از این گروه صعود می‌کردیم. وقتی ۴۸ تیم به جام جهانی می‌روند که ۸ تا تیم از آسیا به‌طور مستقیم صعود می‌کنند و تیم نهم هم پلی‌آف می‌رود من انتظار دارم که نه فقط در مرحله اول بلکه به مرحله دوم هم صعود کنیم. گرچه فوتبال ما در حال عقب افتادن است و داریم ‌همسطح تیم‌های درجه دو و سه آسیا می‌شویم!
• سوال من از کسانی که فوتبال را می‌فهمند این است اگر چهار تیم از آسیا صعود می‌کرد ما چقدر شانس داشتیم که جزو چهار تیم صعود کننده باشیم؟ یا بگویید باشگاه‌های ما چند سال است که قهرمان آسیا نشدند؟ وضعیت تیم‌های بزرگ ما در پایه‌ها را ببینید؛ آیا سازندگی می‌کنند؟ زیرساخت فوتبال ما را ببینید به جز یک استادیوم آزادی که ۵۰ سال پیش ساخته شده چه امکاناتی ساخته شده است؟ تیم‌های بزرگ ما زمین برای بازی ندارند و در زمین‌های غیراستاندارد و نامناسب بازی می‌کنند خب چه پیشرفتی کردیم؟ من ۴۰ سال پیش امارات و قطر بازی می‌کردم. زمین‌های آنجا در آن سال از بهترین زمین‌های ما بهتر بودند. ما چه پیشرفتی کردیم؟ ما پسرفت داشتیم.
• مربی تعیین‌کننده هست اما وقتی ابزار ندارید نمی‌توانید کار خوب انجام بدهید. مثلا تیم را باید ببرید بدنسازی وقتی ابزار بدنسازی ندارید باید مثل زمان ما هر بار تیمت را ببری در پای پله و تپه که منسوخ شده تمرین بدهید! ابزار لازم باید برای بدنسازی باشد و الان فوتبال هم‌همین است. الان در فوتبال ما کدام تیم برای پایه‌اش هزینه می‌کند؟ بروید آمار بگیرید چند تا از بازیکنان پایه در بزرگسالان بازی می‌کنند؟ بروید سپاهان یا فولاد را آمار بگیرید که تیم‌های پایه‌داری هستند چندتا بازیکن از پایه‌شان بازی می‌کنند؟
• باید مقابل چنین تیمی ۱۱ بازیکن جوان بازی می‌کردند. برای اینکه دوتا جوان را بازی دادند باد در غبغب نیندازند! اتفاقا از هرلحاظ جوان‌ها بهتر هم بازی کردند.